نقد کتاب جنگ آخر زمان | بخش سوم

ارتش پس از ارتش علیه جگون ، cos ، چریک های دوبار متولد مشاور و قلعه Canudos آنها پرتاب می شود. هر کدام با یک فاجعه مواجه می شوند. کل کشور به وحشت افتاده و دولت ملی ریو در بحرانی که آن را سقوط خواهد داد. در بافت متراکم رمان ، تعداد زیادی شخصیت کاملاً کشیده در گردباد یک طوفان تاریخی گرفتار می شوند که کمتر مانند یک فرایند قابل درک انسانی حرکت می کند تا مانند یک دسته از مورچه های آتش گوشتخوار سرتائو. جنگ پایان جهان بدون یک چهارم انجام می شود. زندگی ها ، عشق ها و جاه طلبی ها کنار گذاشته می شوند. برزیل ، از نظر ی خود را منحصر به فرد می داند و بیش از هر چیز امیدوار است که از چرخه حکومت جنسی و کودلیسم جلوگیری کند ، زیرا به نظر می رسد توسعه دولت های اسپانیایی زبان که این قاره را با آنها شکل می دهد ، از بین برود ، در الگوهای حکومتی حبس شده است که تا امروز از آن باقی مانده است . با گذشت یک قرن دیگر ، آینده درخشان او رویایی دور باقی خواهد ماند.

کارهای آقای وارگاس یوسا از چنان وسعتی برخوردار است ، برخورد وی با س bigالات بزرگ آنقدر با اعتماد به نفس و از نظر ذهنی هیجان انگیز است که فرد در تقصیر از او تردید می کند. این رمان طولانی است و ممکن است کوتاه تر باشد ، همانطور که در مورد بسیاری از کتاب های بلند پروازانه صادق است. انتخاب او از صحنه های کوتاه کلاسیک کوتاه ، چند سوسو زدن پس از پایان انفجاری عالی ، ممکن است بیشتر مورد توجه قرار گیرد. اما این موارد کوچک است. ترجمه توسط هلن آر. لین سریع خوانده می شود و به نظر می رسد عارضه ناجور است.

خواندن کتابی مانند این کتاب دشوار است ، بدون اینکه مجبور شویم برخی از اصول را که برای راهنمایی ما در لابیرنت های آنها مفید بوده است ، دوباره مورد بررسی قرار دهیم ، مانند سیستم های افسانه ای که عقاید و تاریخ ما از آن تشکیل شده است ، رفتار می شود. مارکس با عقل سلیم خود به ما گفت: "آگاهی واقعیت را شرطی نمی کند" "" و نه واقعیت ، آگاهی را شرط می بخشد. "غیرقابل انکار است ، و با این وجود دنیای امروز ما آنقدر پر از پالمپست های پیچیده است که سایه ای از آن مرز بین این دو می افتد که بیش از 100 سال پیش برای او کاملاً واضح بود.

قرن گذشته سده ای بوده است که در آن بسیاری از صورتحساب های تاریخ مقرر برای پرداخت ارائه شده است. در طی حدود هشت دهه گذشته این سرنوشت ما بوده است که شاهد تصویب انواع سیستم های اسطوره ای و ایدئولوژیک باشیم. بیشتر آنچه گمانه زنی های عاشقانه در قرن نوزدهم بود ، به تاریخ ی - و نظامی - قرن 20 تبدیل شده است. بیشتر اوقات از آنچه می خواستیم ، ما را مجبور کرده اند که فرمول بندی مجدد حکمت باستانی سانتایانا را به یاد بیاوریم ، که "کسانی که گذشته را به یاد نمی آورند محکوم به تکرار آن می شوند." "استیفن ددالوس ، استیضاح دلهره - تاریخ به عنوان کابوس - تجربه ناگفته میلیون ها نفر از همرزمان نزدیک ما. بلکه وقتی جویس آن را نوشت یک احساس تکان دهنده است ، این یک حقیقت گرایی شده است.

در نزدیکی آسیب شناسی تاریخ ، آقای وارگاس یوسا به عنوان نویسنده ای "جهان سوم" در عصر آشفتگی ، این دما را دارد که منحصر به فرد افسانه های انقلابی را زیر سوال ببرد. به طور ضمنی ، با اختصاص جایگاه انقلاب در بین نمایش های آیینی تاریخ ، عملکرد نجات بخش آن را زیر سال می برد. بنابراین او موضع شک گرایی لیبرال را اتخاذ می کند ، موضعی که نباید آن را با بدبینی اشتباه گرفت. این ، مانند دیدگاه انقلابی ، یک دیدگاه تاریخی سنتی و یک نگاه شرافتمندانه است. دور از حالت ناامیدی ، یک ایمان و امید است ، امید بیشتر از آنچه بسیاری از ما توانایی آن را داریم. مطابق دستور Santayana ، اعلام می کند که توانایی انسان برای تحمل متناسب با بینش تاریخی او است. در عصری که مانند مسافران قطبی ، در معرض خطر قرار می گیریم و در اثر خوابی که نه تنها هیولاها بلکه پرتگاه را در بر می گیرد ، از طریق یک منطقه خطرناک حرکت می کنیم ، وضوح دید و ایمان به دلیل دلخواه در احضار شگفت انگیز آقای وارگاس یوسا از گذشته ممکن است نمایانگر ما باشد مطمئن ترین امید بیداری.